پس از ماه‌ها انکار و نفی گزارش‌هایی مبنی بر وجود اردوگاه‌هایی برای بازآموزی ایدئولوژیک مسلمانان ترک اویغور در ترکستان اشغالی توسط مقامات چینی، چینی‌ها به وجود «اردوگاه‌های تربیتی کار» برای مسلمانان اویغور اعتراف کردند.
بنابر ادعای مقامات حکومت اشغالگر چین، این مراکز به منظور «جلوگیری از فعالیت‌های افراط گرایانه» در این منطقه تاسیس شده است.
در ماه‌های گذشته گزارش‌های نگران‌کننده‌ای از انتقال یک میلیون اویغور مسلمان به اردوگاه‌های کار اجباری منتشر شده بود. سازمان ملل نیز اخیرا به تشابه این اردوگاه‌ها با اردوگاه‌های کار اجباری ابراز نگرانی کرده است.
در حالی که برخی از کشورهای اروپایی و ایالات متحده نسبت به آنچه نقض آزادی‌های دینی مسلمانان نامیده‌اند ابراز نگرانی کرده و حتی تهدید به تحریم برخی از مقامات مسئول چین کرده‌اند، تقریبا هیچ واکنشی ـ حتی ابراز نگرانی ـ از کشورهای مسلمان دیده نشده است.
به نظر می‌رسد با وجود اتهامات کلیشه‌ای همچون «افراط گرایی» و «تروریسم» دولت چین مشکل چندانی برای توجیه عملکرد خود در این استان نداشته باشد.
چین در سال ۱۹۴۹ میلادی منطقه مسلمان نشین ترکستان شرقی را به اشغال خود در آورد، یعنی درست یک سال پس از اعلام موجودیت آنچه اسرائیل خوانده می‌شود اما علی رغم سرکوب سخت مسلمانان در چین و تلاش مستمر رژیم کمونیست در ذوب هویتی اویغورها این اقدامات خیلی کم در مرکز توجه کشورهای اسلامی قرار گرفته است. چینی‌ها این منطقه را سین کیانگ می‌نامند به معنای مرزهای جدید.
پیشتر نیز حزب کمونیست چین اقداماتی را علیه سبک زندگی مسلمانان این منطقه انجام داده است، از جمله مبارزه علیه استفاده از مواد غذایی حلال و حجاب. دولت کمونیست این اقدامات را به بهانه‌ی مبارزه با افراط گرایی و تجزیه طلبی توجیه می‌کند.
بنابر آمار رسمی، سی میلیون مسلمان در چین زندگی می‌کنند که ۲۳ میلیون تن از آنان اویغور هستند اما آمارهای غیر رسمی حاکی از وجود ۱۰۰ میلیون مسلمان در این کشور است، یعنی حدود ۹/۵ درصد از جمعیت چین.
بینش ـ آناتولی ـ دویچه وله