امام ابن الجَزَری رحمه الله (ت۸۳۳هـ) را همه‌ی طلاب علم می‌شناسند. او کسی است که در بین علمای متأخر نامش با نام قراءات وتجویدِ قرآن کریم در هم آمیخته و کمتر کسی است که با تجوید و قرائت سر و کار داشته باشد و از کتاب‌های او استفاده نکرده& یا با نام او آشنا نباشد.
مقدمه‌ی جَزَرِیه در علم تجوید را همه می‌شناسند؛ امام ابن الجَزَری در سال ۸۳۳ هجری در شیراز دار فانی را وداع گفتند.
ایشان کتابی دارند به نام «غایة النهایة فی طبقات القراء» که در آن زندگی قاریان قرآن را از عصر نبوت تا قرن نهم هجری ـ یعنی عصر خودشان ـ به رشته‌ی تحریر در آورده‌اند.
آنچه نظر مرا به خود جلب نمود این بود که ایشان در کتابش زندگی و شرح حال دخترش سَلْمَی را نیز نوشته که در مجال تخصصی خود چه افتخاراتی را آفریدند.
و جالب‌تر این‌که چه زیباست پدری زندگینامه‌ی پر افتخار دخترش را در زمره‌ی افتخار آفرینانِ هشتصد سال تاریخ اسلامی و کسانی که به قرآن کریم خدمت نمودند، به رشته ی تحریر در آورد.
اما زندگی سَلْمَی از زبان پدرش:
سَلْمی بنت محمد بن محمد أم الخیر… دخترم… الله او را سبب خیر قرار دهد؛ و در آنچه صلاح دنیا وآخرتش می‌باشد موفق گرداند، در شهر «یاض» متولد شده، و در سال ۸۱۳ هجری قمری شروع به حفظ قرآن نمود و مقدمه‌ی «جزریه» در تجوید، و مقدمه‌ی «آجرومیه» در نحو را حفظ کرد؛ و آن را [بر شیوخش] عرضه نمود، سپس طَیِّبَة النَّشر (هزار بیتی) را حفظ کرد؛ و قرآن را با قراءات دهگانه حفظ و آن را بر [شیوخش] عرضه نمود؛ و در دوازدهم ربیع الأول سال ۸۳۲ هجری با قرائتی صحیح و با تجوید، شامل بر همه‌ی وجوه قراءات به پایان رساند. به گونه ای که در استحضار (یعنی به یاد آوردن آن چه حفظ بود) به جایی رسید که کسی در آن وقت هم‌طراز او نبود، و عَروض و زبان عربی را آموخت؛ وی خط زیبایی داشت و به عربی و فارسی شعر می‌سرود. این گوشه‌ای از زندگی اوست، و او إن شاء الله در حال ترقی است و خودش به تنهایی [علم] حدیث را خواند، و بر من عرضه نمود و حدیث را از من بسیار شنیده و بر من عرضه نمود؛ به گونه‌ای که در حدیث اهلیت بسیاری دارد. خداوند او را در دنیا وآخرت خوشبخت نماید وتوفیق هر کار خیری را به او عطا کند.
برگرفته از صفحه‌ی پاداش بسیار برای اعمال آسان: